"Εσύ πώς βγήκες έτσι;", με ρωτούν.
"Το παρελθόν ορίζει ότι το παρόν διαψεύδει", απαντώ.
Γεννήθηκε άραγε κανείς ο εαυτός του;
Είν' η απόσταση που μας ορίζει. Η μαμά που έφυγε. Ο μπαμπάς που έσφαλε.
"Ναι, αλλά εσύ πως βγήκες έτσι;", επιμένουν.
Δηλαδή το τίμημα της εξέλιξής μου; Ο ελλειμματικός μου εαυτός;
Οι λέξεις που έθαψα μικρός;
Αν ήμουνα Ινδιάνος θα μ' έλεγαν "ο κόμπος στο λαιμό του".
"Μα γιατί τότε χαμογελάς, γιατί δε σιχτιρίζεις;", απορούν.
Γιατί οι μπασογραμμές μ' ανατριχιάζουν.
Οι ιστορίες των φίλων μου με συγκινούν.
Ο γιος μου παίζει πιάνο. Η αγαπημένη μου ακόμα μ' αγαπά.
Και γω ρωτώ…
"Ποιος τ' αξίζει όλ΄αυτά;"
Τη ζωή του θα 'θελα νά 'χω.
Να την ορίσω. Να τη ζήσω.
"Το παρελθόν ορίζει ότι το παρόν διαψεύδει", απαντώ.
Γεννήθηκε άραγε κανείς ο εαυτός του;
Είν' η απόσταση που μας ορίζει. Η μαμά που έφυγε. Ο μπαμπάς που έσφαλε.
"Ναι, αλλά εσύ πως βγήκες έτσι;", επιμένουν.
Δηλαδή το τίμημα της εξέλιξής μου; Ο ελλειμματικός μου εαυτός;
Οι λέξεις που έθαψα μικρός;
Αν ήμουνα Ινδιάνος θα μ' έλεγαν "ο κόμπος στο λαιμό του".
"Μα γιατί τότε χαμογελάς, γιατί δε σιχτιρίζεις;", απορούν.
Γιατί οι μπασογραμμές μ' ανατριχιάζουν.
Οι ιστορίες των φίλων μου με συγκινούν.
Ο γιος μου παίζει πιάνο. Η αγαπημένη μου ακόμα μ' αγαπά.
Και γω ρωτώ…
"Ποιος τ' αξίζει όλ΄αυτά;"
Τη ζωή του θα 'θελα νά 'χω.
Να την ορίσω. Να τη ζήσω.